Adımlarım mı çok büyük? Yer çekimiyle mi sorunlarım var? Yok ben de çok yorgunum sanırım. Yoksa hala mı öğrenemedim adım atmayı? Aslında burnumun ucundakini dahi görmeyle mi problemliyim? Heh denge problemim var orası kesin. Evet, dengesizim ben :) Daha düşmedim hehe sürekli takılmalarım var. Belki yakında kafama bişi düşer, sanki gerekli gibi.
sadece ve sadece bir alıntı yapıcam. bir haftadır aklımda dönen, bana söylenen, karar alınmışlık, çizilmiş, uzuuunca yıllık bir plandan bahsedilmişlik vs vs vs...
neden diye sormaya, üstüne konuşulmaya gerek var mı? sanırım hiiç düşünmemek, bu algıyı yaratmamak en iyisi. yapacağım alıntı da hali hazırda boğuşmakta olduğum bienal eleştiri yazısından esti. Bienal için seçilen konu malumunuz (belki de değil bilmiyorum) "İnsan ne ile yaşar?"
valla ne yalan söyliim cahillimden dielim ilk defa adını duyduğum Bretch adlı zatın 1928'de yazdığı Üç Kuruşluk Opera'dan sözlerden. Buyrun işte alıntı:
İnsan neyle yaşar: ezip hiç durmadan.
soyup, dövüp, yiyip yutarak insanları.
yaşayabilmek için hemen unutmalı,
insanlığı unutmalı insan.
katı gerçek budur, kaçınılmaz.
kötülük yapmadan yaşanamaz.
?
artık biliyorum.
aslında zaten biliyordum.
teşekkürler...
acaba insan sarhoş olunca bilinçaltı bilinçüstüne mi dönüşür?
acaba insan sarhoş olunca bastırılmışlıklarla mı yüzleşir?
acaba insan sarhoş olunca asıl yaşamak istedikleri için mi çırpınır?
acaba insan sarhoş olunca acabaları mı netleşir?
ozaman alkol aslında beyni uyuşturan bir madde değildir. uyuşturma özelliği bünyesinde mevcut olabilir ama görmezden gelme, üstünü kapatma, kaçma, korkma dürtülerini uyuşturma durumu söz konusu olabilir. acaba insan sarhoş olunca gerçek kimliğine mi kavuşur?
hmm bilmiyorum...
daha önce de yazmıştım; benim de boş vaktim çok heh yazılcak makaleler yok, bienallere düşünülecek projeler yok, hareketlendirilcek tipografiler yok vs vs.. hocam(pardon hocam yok alışıyorum, alışmak için evde tekrar yapıorum :P) ben de başka şeelerle oyalanmaktayım sanki biraz da bünyem için zaruri şuaralar. ekleyecektim blogdaki yazınızı görünce ivediledim :) işte bunlar da benim eğlenceklerim; iş güç biraz daha beklesin beni nasılsa görüşücez.
ha bu da geleneksel işte. bir önceki yazıya gönderme olsun burdan ama henüz -994 teyim. kolay gelsin bana... origami zor zanaat. adamlar her adımı sözde açıklamış ama yapılmıyo valla.
efenim bu da 4.puzzle ım oluyorlar. bir öncekileri seri halindeydi bu onlardan farklı oldu ama zor oldu ama güzel de oldu. 1500 parça kendileri, temsili new york new york. hmmm ne kadar sürdüüü bir kurban bayramı boyunca+2 diyelim. planda tokyo var tabi öncesinde bunun duvarda bir yerini bulmak lazım.
soldaki sarı, dikenli top benzeri de ayak uğraşı ama o zevki sefasına değil evet keyif düşkünüyümdür ama bu hasta ayağa şifa niyetine. kısa olan kasları geçici süre ile uzatmak suretiyle ayağı rahatlatmak amaç. ee ömür boyunca bu böle olacak miş...
bu aralar başında post olan herşey ilgimi çeker halde ki ne bulursam alıyorum okuyorum vs... genel kabul görmüşlükler, sıkışmışlıklar aman benden uzak dursunlar. niye öyle efenim çocukluğunuza inelim derseniz evet bulursunuz birşeyler, normal.
şimdii akademik yazı yazmaya giriştiğimiz bu dönem günlerinde insanın bunca "post" lukla ağzını düzeltmesi ne kadar zormuş. bu konuda da biras "post" luk yapsam ne olur diyorum :) öyle başlıyorum yazıya.
20 senelik bir dolma kalem eşliğinde önceden alınmış iş çıktıları arkasını kullanmak suretiyle başlıyorum "post" luğa ama aynen bu ağızla :)
evet sonum hayrola diyorum ben de.
haaa gelenekselliği hiç mi bünyede barındırmıyorum? yazarken atıştırıyorum ya işte heh yok herzaman değil ama.
herşey bir gece yarısı başladı ki hep öyle değil midir zaten? nedeni bilinmez bir uyku bölünmesi, akabinde de madem uyuyamıyorum o zaman normalde uğraşılmayacak işlere kalkışayım dürtüsü... sonuç; varolan mesleki dergilerin tümünün içindekiler kısmının taranması suretiyle sıklıkla başvurulabilecek kuvvetle muhtemel (bunu da eklemek istedim nedense ama yanlış kullandığımdan da eminim :) ) makale vs ıvır zıvırın listesinin oluşturulması. hani tamamen kendime kolaylık olsun. baktım cidden oluyo, diğer kaynaklara da mı uygulasam dediim ama henüz onlara sıra gelmedi. uykumun kaçtığı çok gece var elbet yok değil, diğer lüzümsüzzz şeyleri bir bitireyim sonra.
bu dönem sürekli kütüphaneye taşınıp kitapları taşımaktayım malum. heryer kitap süper :) evin iki odasını işgal etmeme rağmen yetiremiyorum ama suç benim mi tüm odaları genelde küçük yapan zihniyetlerin mi?
mimar değince kamusal alan sempozyum platformunda(!) mümtaz hocamın ankara tabelaları konuşulurken söylediği cümleler aklıma geldi heheh dinleyenler bilir.
neyse kitaplar diyordum. bir kısmı da bir süre önce elime geçtiler. aman da aman hepsi de ne güzel şeyler!
durumdan haberdar ediceğimi söylemiştim. işte budur son durum. aslında geçen sene bir deneme daha yapmıştım; küçük bir kurtarılmış bölge edasında bir bahçe idi kendileri. bazı yüklendiği anlamları vardı, elimden çıkartıldı ve akıbeti bilinmemekte. çok da alternatifi yoktu sanırsam çöpü boylamak dışında.
tekrar niyetindeyim yine bir yerleri kurtarmanın. şuaralar uğraştığım maketlerden biri gibi olucak sanırsam. küçük bahçecik... küçük sıfatı yeterli değil bahçecik aynı zamanda.
efenim masaüstüm herzaman kalabalıktır. bilgisayarımdakinin aksine. ilginç bir ters köşe durumu sözkonusu aslında. arka plan her zaman fotosuzdur, siyahtır ve sıklıkla kullandığım bazı kısa yollar dışında başka bir şey mevcut değildir ki onlar da gelenesel yerlerde bulunmazlar hiçbir zaman. hepsi yukarıya dizilmişlerdir ama onu da ben kendi içimde gelenekselleştirdim; hiçbir zaman tepedeki yerleri değişmedi. bu nasıl iş şimdi ben de düşününce garip geldi. sözde farklılığa açık ama içinde kapalı :) neyse konumuza dönelim;
yukarıdaki fotodan bir kare detay girmek isterim ki o da şudur;
yıllanmış bir değer, aitlik belirtmek vazifesi... etiketin kendisi de yıllanmış. hala benzerleri var. zamana uydurulmuşlar. sanırım üstleri daha parlak, fosforlu vs yok yok bunun benzeri yok doğru. bu hakkaten yıllanmış bir parça o yüzden kıymetli :)
etrafta gezen ve ısrarla kağıt bardaklarda yetişmeyi isteyen çim topları dışında -ki son durum haberi geçerim yine- minik minik şeyler de türedi bu -aralar...
aslında zorlar, zaman istiyorlar ve gün geçtikçe çeşitlenip çoğalıyorlar. Benim de canıma minnet; nasılsa asıl işler hep beklerler, hiç gitmezler ve meli malı hale geldikleri için daha da bekletilirler. kaçınılmaz olan budur ama sıkıntı yaratır bünyede; bu sefer daha da itilirsiniz farklı şeylere. sözgelimi bir akşam duvardaki eski puzzlelarınızı indiriiiip, iyileştirme girişimlerinde bulunmak suretiyle tek tek sökmekle uğraşmanız da bundan ileri gelmektedir kanımca. tabii kim bilir kaç zaman alacak bu çabalar -bir son durum haberi de bunun için geçerim bir ara!
ne yapalım? bu -aralar böyle.
farklı farklı türeyecek şeyler de kapıda bekliyorlar. çok bekletmemek lazım...
bu yeni bir tarif.
hiç bitmesin dediğim cinsden arayışlar, arada takılmalar ve sonra tekrar devamlar. ama çeşitli tavsiyeler paylaşmak lazım gelir:
gündüz vakti olsun mesela 2-3civarı, insanların yoğun olduğu noktalarda aralarında olun, sonra da kendinizi sınayın; aralarına cidden dalmak mı yoksa karışmak mı mevcut bünyede (güzellikten başka :) )?
aslında bence önce bi yukarlarda dolaşıyormuşçasına tepelerden bakın. zaten bünyede geçici süre ile var olacak güzellik, sizin tepelerde olmanızı fazlasıyla sağlayacaktır ya da en diplerde...
sürekli bakın, bu bakınma hiç bitmesin ama yanına birşeyler de katın. aç bırakmamak lazım bünyeyi, hiç doyurmamak da ama doyduğunu sanma"ma"k en önemlisi belki de..
dikkat bunu evde denemeyin derim!
Daha Yeni Kayıtlar Önceki Kayıtlar Ana Sayfa
