birgün birgün bir çocuk...

her seferinde giriş yapmak için gerekli kullanıcı adı ve şifresini unutabilen yegane insan yani ben. tek unuttuğum bununla kalsa ya.

ezelden beridir mi bu böyle yoksa aslında uzuuuun zamandır devrelerden geçen akımların atlaya zıplaya hareketleri ile arada kayıplar mı veriyorum bilmiyorum ama kendi adıma belki tesselli anlamında bahanem hep cepte;
yahu beyin başka şeylerle okadar meşgul ki bazı durumlara kapıları ya tam kapalı ya da aralık. giren girer ama yarım yamalak, bu yüzden de yerinde kalıcı diildir. beyne asıl meşguliyeti veren aslında daha elzem şeylerdir :)) hı hıııı eminim öyledir(!)

iş güç var planlar hep gecikmede.. ama aslında hayat şuaralar garip bir şekilde ivme kazanmış akıp gitmekte. ama güzeeeeeel dedirtiyor.