birgün birgün bir çocuk...

hmmm... işler sürekli geri dönüo hadeeee en başa.
nedeni çok mi mi ma mist(?) bana ne ler olmuo işte.
"öldürecek beni bu almıla nın mi mi ma mist leri"
ee nolcek şimdi?

daha dramatik olmak gerekmekte mişler. efenim biraz daha kaos ayartmak gerek, biraz daha keder katıştırmak sona da bi güzel demlenmiş vuruculuk lar. harmanla işte ne var?

gece uykusuz kalmalar sonucu işitilenler. şimdi gözlerde çanak kırmızı kırmızı, altında da torbalar nur topu. gözler zaten büyük, acı daha mı fazla oluo ne. iki kapak arası kapanma süresinin daha uzun olduğu gerçeğini de göz önünde bulundurursak ki bu laf da çok manidar oldu- ama ben bu cümleyi bağlayamicam, çoğunluğu paydos etti beyin hücrelerinin, bağlayamadan düğümledim ama bağlanmaya sonuna kadar karşıyım artık :P üstüne bi de alın bölgesinde bir pıtırcık.

bir alternatif, denenmedi ama az sonraya kadar;
madem yorgunum yatayım ama rüyaya yatayım. bilinçaltını altüst edeyim. sonra kalkınca haspel kader -anlamını biliorum ama böle mi yazılıo ola ki bakamicak kadar gözlerim kapanmakta- hatırlanırsa projeler yazılıa. ha kalkınca alta giden bilinci desteklemek de evde bulunan alkola la ra bakar. bu da denenmedi denenecek yakın zamanda. bu konuda malum laflar hepimizin malumatı(!)

evde yemek yokken evde anne yokken bulunan vazgecilmezler ama nedense el altında olunca da içilmezler. illa ulaşamadığında kıymetli ler nie ki?

ya anne yemekleri de öyleler oh mis mis. neyse özlemi birazdan anne yatağı ile dindiricem. gece de alkola ile devam planladım. bakalım biliç altüstleri ile işte sana kaos, işte sana dramatize işler, işte sana vuruculuk...

hava souk. olsun. iki kat yorgan ile iki kat battaniye ama yine soğuk. olsun.
evde yok ya, malum mevsimine de ters ya, yine olsun, canım bööööle biraz kendinden geçerek erimiş kurabiye güzeli istiyo. ama kabından yerim tabağa falan koymam...