birgün birgün bir çocuk...

şimdi ne yalan söliim filmi tam hatırlamadan bi benzetme yapiciiim. kendimi "LOst in Translation" modunda hissetmekle beraber bi bakıma bunun çok rahat birşey olduğunu iddia etmek konusunda ısrarcıyım. çok konuşkan insanlar arasında bulununca size söylenen en ufak birşeyi anlamamak çoğunlukla işinize gelebiliyor, bu gerçeği yabana atmamak lazım :) hele de gayet gürültücü bir insan topluluğu arasında iseniz, bağıra çağıra konuşulan falan, anlamayınca dışardan sadece bir gürültü olmaktan öteye gitmemesi inanın işinize gelmekte :) ama yok artık anlamalıyım demeye başlamış bulunmaktayım. zira uluslararası bir programda nerdeyse tek ingilizce bilen olmak (diğer açıdan nerdeyse tek ispanyolca bilmeyen olmak) zor meziyet azizim.

ha şöyle de bir durum var ki onların ispanyol olduğunu "sanan" bizleriz. onlar gaaayet ka ta lan lar.
11 eylül national day'leri iken bas bas "Catalunya is not Spain diye bağırdılar". resmi durumların çoğunda catanca ile karşılık vermekteler, bu durumda katalanca ezmek lazım gibi gelir ama yok şimdilik ispanyol olduklarını ve ispanyolca konuştuklarını kabul etmek istemekteyim ısrarla :)))