birgün birgün bir çocuk...

bilmez, tabi nerden bilsin...

ikki bin tık'ın yarısı sendendir, yine ikki gündür tek dinlenendir, arada kaçan sözleri açıp kendine pay çıkarmaya çalıştığın da. tabbe o ara içten iki çatışmadır sürekli yaşanan yine içte patlamaktadır. gece anne aramaları yapıp, üstündeki gölge ne zaman kalkıcak diye sorarsın,kızdığın yine kendindir, bir hap versin istersin... karşıdan gelen hep aynıdır, sadece seni düşünür tabi, ses tonu düşer ve ertesi sabah tekrar aramalar, endişelidir. iyiyim dersin. iyisin zannedersin. iyisindir de biçok kereler. uçar kaçamazsın, dalar çıkamazsın, susar bakamazsın...

ama bilmez ki, nerden bilsin...

karşıya baktığını sanırken anca burnunun ucunu görürken, herşeyin göründüğü gibi yaşandığını zannederken... ı ıh, hiç bir b.k bilmez. sense haaaaala izin verirsin, iliğin daha da kurusun, derin kemiklerine yapışsın diye.

traj-ı komik olan da şu an istesen de, bi fiil sesini çıkaramayışındır. ses telleri hassaslıktan, hastalıktan iptal olmuşken, ikkibin birinci tıklamada eşlik etmek istediğin dert'i sadece dinlersin, dinlersin...

http://www.dailymotion.com/video/x8xjdw_haramiler-mavi-duvar_music