birgün birgün bir çocuk...

insanlar, kendi mekanları dışına çıktıklarında, alışın olmama durumları ile ilgili problemleri var zannımca, zira yegane sorular bu konu üzerine temelli. benim de bu soruya bakışımda sıkıntı var galiba, alışmaktan kasıtlarını her defasında duymak isterim, soranın tarafından algılanış hali ne ola ki acaba? gelmekten/gitmekten beri 47 gün geçmiş. e 40*ı çıkmış gari.

içindeyken soyutlama hissiyatını duymaya başladığın o an, bu sorunun cevabında eveti yakalamaya başladığın an gibi gelmekte. muhtemel korunma ihtiyacı için oluşturduğun kalkanlar, dışardan gelecek herşeye daha duyu kabartmalar, 360derece açıyla algı alanını sündürerek sürdüğün yaşam, ne zaman ki çantada yatan kulaklıktan bağırttığın müziği kulaklara tekrar ulaştırır, işte o zaman turist modundan çıktığın andır. yüksek volümlü gırtlakların tahammülleri zorlaşmaya başlamıştır, hani kalabalığı, gürültüyü patırtıyı tölere eden engin bir sabır hali vardır ya onu kaybettiğin andır, mekanı ve zamanı daha gerçekçi yaşamaya başlamış gibi. çünkü aslında nerde olursan ol herşey hiç de o kadar güzel değildir. beraberinde beynini de taşıdığın sürece...

PS: hala espanol parçalamaları, bi dakka sakin halleri, hepimiz kardeşiz modları ile diplomasi krizleri devam etmekte iken güzel bea dedirten naçizane durumları uğraş dur sürüp gitmekte...