birgün birgün bir çocuk...

zamansız uyumuştum bu akşam, eyvah.
zamanı geldi ya hani şimdi ne olcak?
demekki herşey zamanında ya da herşeyin bir zamanı var- öle derler- ben de inanırım. iç rahatlatır çünkü. bir de son zamanlarda en çok sığındım "kısmet". hani "olursa olur zaten" mantığı ya da işte "bazen ne yaparsan yap olmaz" ters köşesi. demekki "zaman ne gösterir bilinmez" klişesi de aynı torba içinde.
sanırım koptuğu yer "olmicak duaya..." çıkmazında :S

yok ama hakkaten yuh; haaala geri sayıyorum; ordan 5 burdan da 11, poffff. bendeki bizzat kendine şaşkınlık had safhada*sı.
şööööle hanne etrafta bi sürü şey vardır ve sen aslında tam ortasındayken hafiften manevralarla kıvrıla kıvrıla hiçbir yere bulaşmadan, hiçbirşeyi bulaştırmadan, bulandırmadan durumdan sıyrılırsın, kıl payı. nerdeeee? höt höt herşeyi devire devire, her yeri döke saça, herşeyi batıra çıkara ilerlemek ne kelime, olduğum yerde debelenmekteyim.

bir kez daha dinler, düşünürken sabahı ederim...

http://www.youtube.com/watch?v=hvnJtxPwNa0&feature=related