birgün birgün bir çocuk...

3 haftanın sonu özü isteyenin bi yüzü vermeyenin iki yüzü üzzerine kurulu, o çok belli artık. özü temeli hesapta yokken arz yaratmak, talep ettirmek, kıssası zorla istetmek, sonrası oluşan verme durumuna ihtiyaçtan ötürü örülen kılıftan ibaret...
e napalım engelimiz var, bi şekil çok da müdehale etmiiimci geçinip of of aslında gönülden neler geçmekte...

haaala aynı aynı şeyler söylenip irdelenmekte, hani en ince ayrıntısına kadar yok canım düşünüp bi tarafa çekmem şemsiyesini takınmışken, etrafını aynı umutsuz geçinen cümlelerden örülü doluya maruz bırakmaktayız haaala.

bak bak 3 hafta geçmiş, amanın daha dün saatini dahi hesaplayıp ı ıh derrrken, nassı geçti bir de bana sormalıdayım.
sıcaktan hergün hissedilen baş ağrısına vardır bi şekil bastırmalıklar da kaffayı gözü atan damarı nassı bastırmalı, çoook mantıklısından konuşup konuşup, bu konuşmaların operatörlüğünü nassı yapmalı. halbuki inanmadıklarının operatörlükleri bile hiç bu kadar kolay olmamıştı... halbuki bunun sonucunda bişiler elde etmek çok daha zorken, bu zoru yapabiliyoken, yapmamanın kolaylığına erişmek neden bu kadar engebeli... açıktır bellidir, nesse toplamda elde var 9 ay saaa, eeen az bi 9 ay da eldeki teki sıfırlamak için harcamalı...