birgün birgün bir çocuk...

112 nolu otobüsteyim. sabahın 8 buçuğu. hınca hınç durumlarından müzdarip ayakta dikilmek suretiyle karumun önünden geçerken tam olarak seçemediğim bir stencil gördüm. Çok meraklandım. İş çıkışı yürüyerek indiğim dönüş yollarından Karum önünde bu stencili karelemek için durakladım ki baaaaaaam; "bunların ikisi de mi erkek?"
evet "Sevgi saygıya değer". Tercihler vardır, tercih edenler e bir de o tercihleri yargılayanlar üstlerine vazife olmadığı halde. Sana ne be kardeşim...
Açıkçası bu durumun doğallığını kendimce sorgulasam da bunun çoğunlukla tercihlerden ibaret olduğuna inanıyorm. Ama adamın vermeye çalıştığı mesaj ortada. Katılıyorum...