birgün birgün bir çocuk...

öyle bi aidiyetlik öğesi yapıverim dedim. taaaabi olsunlar dedim tabi olarak tabi(gereksiz saçmalamalar). birkaç gün içinde de iyice bi abartıp, dahası abanıp, çokça çoğaltımını yapiim diorum. önce bi kitapları saymak lazım gelir dicem, ama yok. onlar da baya çoğaldılar.

hi ho ho çok klişe ama öle; severim kendilerini...

üçgündür de büyük boy bir asetatla cebelleşmekteyim. bastığımda onu da deklare ederim zaten heh.

ha evet bi de başlıkları formülize etmeyi severim. hmm niesini de bi düşünmek mi gerek ne? çok rasyonel bir insan olduğum sanılagelmekte, eminim. şu tezi de unutmamak lazım; çok sakin sanılan insanlar da aslında kaçılası tiplerdir, damarlarına basılınca. işte o hesap; malum kişilere ve durumlara rasyonel olabilmek ne mümkün! onlardan diil tabiki, benden ileri gelmektedir. ürkütücü bir durum şahsım adına.

aidiyetlik diyodum, şimdilik başka da bişi demicem...