birgün birgün bir çocuk...

oldukça fuzuli bir hayli de bireysel bir anlatıyı okumak üzeresiniz. önce kronikleşme üzerine biraz bakınmalar... süreğen, vücudun herhangi bir parçasında var olan, uzun süreli devam eden, kimi zaman hayat boyu düzelmeyen ve tedavi imkânları daha sınırlı kabul edilen vs vs neden mi? birden fazla kişiden ortak sözcükte buluşan bazı ifadeler... e biraz korkutuyolar demek ki henüz sanılan yerde değiliz. olan işte yine elektrik, iletim problemleri... sürekli yükselme - düşme kendi içinde bir düzen oluşturmuş durumda. bu düzen, varolan düzeni bozma kötü niyetiyle yaklaşmakta, kısa devreler vuku bulmakta. uyku daha çekinilesi boyutlara ulaşmışken, sevimliliği nasıl olur da bu kadar çirkinleşir, kendi içine çekmesi kaçınılası bir hal alır bilinmemekte. farklı evrelerinde hasıl olan düşler hatırlanma çabaları ile bir takım ipuçları ele geçer mi? olay yeri incelemelerine girişmekten yorulmaktayım. yetkililerle irtibatı çoktan kesmiş bulunmaktayım. sürekli ifade vermekten farklı hikayeler anlatmaya başladım, işin garibi bunlara ben de inanmaktayım. Dexter izlemeye son versem iyi olacak sanırım. bu konuda tez yapılır valla; nasıl bir bilinçaltının bilince, yüzeyden kavuşması durumudur ki bu tür yapıtların dışavurulup, sergilenmesi çok olağan bulunur? her olayın başında sosyolojik ve psikolojik boyut kelimeleri can sıkıcı olmaya başladı sanki. of derinlerin basıncı gittikçe artmakta iken daha tehlikelisi vurgundan sakınmak gereksinimi içerisindeyim. bu yazıdan da sıkıldım nedir bu yahu? yine dönelim olağana. en komiği artık herkesin derinlerde olduğunu düşünmesi, hissetmesi vs eheh her aklıma düştüğünde güldürmekte beni. hiç mi sığ adam kalmadı etrafta. o zaman hiç mutlusu da yok ne yazık. işte buluşulan ortak noktaya varmış bulunmaktayım. uykusu eli kolu dolu gelenler iyi gece geçirirler. uyku gelmediği halde çağırıp, kapıyı açık bırakan, davet yollayan bizler...