yahu şu tiyatroda, sahnelerin değişmesi için döndürülmesi olayı bi mide bulandırıyo bende nie ki? arada ışıklar kapanıyo, insanlar o karanlıkta hareket etmeye çalışıyo e bana da bi haller oluyo; bi darlanma, bi huysuzlanma vs acaba cidden öyle mi ki?

sonra bi beğenmeme başladı, önemli diyalogları kaçırma, orda olamama durumu hasıl oldu nicedir töbe töbe...

başka başka şeyler düşünmeye ne gerek var ki?

itiraf vakti; perde alışkanlığını bırakmaya karar verme girişimlerine cesaret etme hissiyatı ile dolduğum gündür dün. etrafı saran sözde beyin taşıyan canlılardır etkileyen belki de.

off sahneler her daim değişiyo aslında ama bu beyni yük olarak gören canlılar hiç değişmiyo be yahu. bu stabilite, elime ne geçirsem suratına geçirsem dedirtiyo işteeeeee.

heryerde turist olsam keşke. turist hali ile gezinmek, herşeye karşı bi hoşgörü hissiyatı ile bürünmek demek, orası kesin!

0 yorum:

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt Ana Sayfa