birgün birgün bir çocuk...

bir kere telefonlara çıkamıyorum. zira karşıdakine derdimi anlatamıyorum. çünkü sesimi duyuramıyorum. artık hiç ses çıkaramıyorum. (sesim kısıldının uzatması nasıl olurmuş bilimum ifadelerle) öle böle diil ciddi ciddi hiiiiç ses çıkmıo artık benden. kısıldı demek çok iyi niyetli düşünmek oluyo o derece yane. kimi bu duruma sevinebilir tabi ama valla ben korkuyorum. bu arada bağırmaktan vs diil, gitti ama neden gitti bilmiyorum...

o halde bile iki saat tam performans zıplamalarla kalan son enerji de akan terlerle arena kaldı. bu biraz iğrenç oldu galiba.

doktora yollanma vakti geldi heralde. ona da ne kadar eğlendiğimi anlatırım artık. şaka maka ses çıkmıo yazışarak anlaşıcas artık heh...

hatırlatma: bir süre telefonlara çıkamicam. halsizlikten telefonu açamıyo olabilirim. hani teleon eskaza açılırsa, bir sessizlik olursa, yokum sanmayım bilin ki cevap veremiyorumdur ama dinlerim. hep iyi dinlerim. iyi bir dinleyiciyim.