birgün birgün bir çocuk...

bende bir terslik mi var? hani yok da ben mi bişi var sanıyorum.
şimdi kitap güzel, akıcı, merakla okuyoruz kendisini ama gel gör ki başladı mı tasvirler ı ıh yok beyin almıyo. resmen reddediyo sanki, canlandıramıyo bir bir söylenen tarifleri.

adam güzel güzel anlatır freud'un odasını; efenim odaya girdiğinizde sol tarafta bilmem ne ifadesiyle bilmem neden yapılmış bilmem kim heykelleri varken, sağınıza baktığınızda bilmem ne etkisi uyandıran bilmem kaç zaman antikası... diye okumaya başladığım anda aha tam da o anda benim kopuş da yaşanmaya başlıyo. ohooo dur bi dakka ben anlamadım ki. dolayısıyla gözümde de canlandıramadım ki. nerde ne varmış nasılmış ne etkisi yaratırmış? yahu olmuo! inat eden bir cins olunca du bidaha okiim. amaaaaan neyse ne diyip yine de okuyup geçiyorum.

şimdiiii bu durum, tüm tasvir olaylarında kattiyet suretle yaşana dursun, ben de bunun büyük bir sorun mu yoksa böylece deşmeden kabullenmem gereken bir maraz mı olduğunu düşüne koyulayım...

Dip Not: kimlik benlik kim demiş kim yüklemiş kimler ne şekil çelikliler çatışmalar mı? yoksa reklam analizi mi :S cevabı bilip kararsız olmak ne güzel... tansiyonu düşük olmak da...