birgün birgün bir çocuk...

ve işte yığılmışlıklara ilk müdehale. odada bekleyen potansiyelin harekete geçtiği ilk an :) sonunda biri kelebek bardaklar topluluğuna dayanamaz, ilk hamleyi yapar.
miray'a sevgiler...

bu tarafta ise tümden günden gelen ders koşturmacaları ki ayakta durma yoğunlukta. sonunda diğer yığının yardım çağrıları, çaresizlikten ileri gelen bir hızla bu tarafa doğru ulaştı.
eh niye burdayız sonunda çoğunluk anladı. başka türlü de zihin meşguliyetleri oluşturmak ayrı bir sorunsala imza atardı. sancılanmaya hiç gerek kalmadı. hatta gereklilik algısının dahi bünyelerde oluşumlarına rastlanmadı. pek ne güzel...