sabah görmek istediğim tek şey yine karşımdaydı, ama bu sefer sadece bana bakmadı; kim seslenirse oradaydı. odama bir kez dahi gelmedi. uzaktan baktı, arada sevdirdi kendini ama inadına o benim dedirtti soranlara. yuh diorum kendime...

sonra bir dosta bişiler anlattım, bir sene verdi. neeeeee bir sene mi? bir gün bile bi çok açıdan o kadar uzun ve yine aynı açılardan o kadar uzakken mi?
sanki gelsin der gibi 2011 ajandasını bile aylar önceden aldım; tabi ki istanbul. bir sene boyunca yüzyüze gelmeyi aylar öncesinden göze almışım. iimiş..


hmm 3 bölüm birden the dead walking(valla giriş bu şekil), 1ltlik marmara. of evde yapmadığım kadar güzel yemekler ile bana eşlik eden bizler. "geç oldu, uyku geldi, hadi kalkalım" derken, bu saat olmuş, evde hala ayaktayım. bişiler bişiler bişiler; işte=yine mış gibiler.

ben de annemi özledim...

0 yorum:

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt Ana Sayfa